معمولا کسانی که از حزب لنینی اینروزها صحبت می کنند – حزبی که به ادعای برخی اساسا حزب انقلابیون حرفه ای بود – از یاد می برند که این حزب اساسا متکی به شبکه وسیعی از رهبران، سازماندهان و فعالین رادیکال کارگری روسیه بود. بلشویسم عنوان دیگری برای رادیکالیسم کارگری روسیه بود. آتیه سوسیالیسم در ایران بدون وجود چنین صفی از رهبران و سازماندهان کارگری اساسا در محاق است. برای هر کسی که سوسیالیسم نه مقوله ای نظری، بلکه بیان یک پراتیک معین اجتماعی است، باید روشن باشد که آتیه سوسیالیسم با قدرت گرایش رادیکال کارگری تعیین می شود. بدون وجود چنین قدرتی در جنبش کارگری و به طریق اولی در جامعه، آتیه ای برای سوسیالیسم در ایران وجود ندارد. هر تلاشی که بخواهد بدون اتکا به شبکه رهبران و سازماندهان سوسیالیست کارگری – که این قدرت را در جنبش کارگری به همراه دارند – مدعی سوسیالیسم شود، از قبل محکوم به شکست است؛ نوزادی است که مرده به دنیا آمده است…