تنها مشکل مردم ایران اینست که بنیامین ناتنیاهو را در لیست ”دوستان“ خود نداشت. ایشان در یک پیام ویدیویی ”اذعان“ کرده که در این سالها زیادی در مورد رژیم ایران صحبت کرده و ”به میزان کافی“ مردم ایران را خطاب قرار نداده است. وی ”ابراز تاسف کرده که مردم ایران در یک استبداد دینی زندگی می کنند“. و دست و دلبازی کرده گفته ”ما باید بر ترور و استبداد فایق آییم و متعصبان نباید پیروز شوند“.

پرسش واقعی اما اینست که چه کسی دارد این حرفها را میزند؟ کسی که در افکار عمومی دنیا شاخ یک سیستم میلیتاریستی – صهیونیستی در منطقه بوده و تا بیخ دندان وارث فاشیسم و جنایت علیه مردم فلسطین بوده صلاحیت اظهار نظر و دوستی حتی با مردم اسراییل را نیز ندارد. لباس دمکراسی به تن جناب ناتنیاهو زیادی گشاد است. این میدان بازی مردم ایران نیست. چنین ”دوستی“هایی تاریخا نشان داده که به بقاء رژیم فاشیست ایران کمک می کند. مردم ایران نیازی به چنین ”دوستانی“ ندارند. مردم ایران تنها زمانی می توانند بطور کامل فاشیسم در داخل را بزیر کشند که تکلیفشان را با چنین دوستان دروغینی روشن کرده باشند. تنها کمونیسم و شوریدن قدرتمند محرومین از پایین میتواند افسار فاشیسم اسلامی و غیر اسلامی را در هم بکوبد. تنها قدرت یک انقلاب کارگری میتواند مانع شاخ بازی دولتهای مرتجع منطقه بر سر منافع و موقعیت شان علیه هم و قربانی کردن مردم بیگناه شود.

زمینه های بروز و شکلگیری چنین قدرتی در ایران کاملا مهیا است؛ نزد هر انسانی که دلش برای آزادی و عدالت می تپد و تا جایی که به مبارزه مردم ایران برای رهایی از جمهوری اسلامی مربوط میشود، نخست وزیر اسراییل و رژیم ایران به یک اردو تعلق دارند: اردوی دشمنان!