حیرت آور است که چگونه رقابت قدرت های امپریالیستی و زیر مجموعه های مرتجع محلی آنها برای تکه پاره کردن خاورمیانه و به این اعتبار قصابی شهروندان این خطه خود را در حلب به نمایش گذاشته است. شرم آور است که چگونه میدیای بی شرافت بورژوازی روز روشن و در مقابل چشم جهانیان، یکی عملیات نظامی روسیه و بمباران های دولت اسد را مقصر میداند، آن یکی حمایت آمریکا از یورش های دسته جات محلی به مواضع دولت اسد؛ و نهایتا توجیه بدست با بارش بمب و توپ و تیر بر سر مردم بی پناه، به کل کل شان ادامه می دهند. هدف از این توحش چیست؟ ”آزادسازی“ سوریه؟ این نوع بهانه ها را دیگر حتى رسانه هاى سر سپرده طرفین نیز جدى نمیگیرند. هدف واقعى این جنگ ربطى به این نوع ”نیات خیر“ ندارد. طرفین این جنگ برای تقسیم رهبری جهان پس از فروپاشی نظم نوین آمریکا به جان مردم محروم و بی دفاع خاورمیانه افتاده اند. اینها براى تثبیت سرکردگیشان بجز زور نظامى علیه مردم راه دیگرى ندارند. و ”طبیعی“ است جنگشان باید به یک شوى تمام عیار از برخ کشیدن قدرت نظامى به همدیگر و به جهانیان تبدیل شود. هدف تقسیم خاوریانه است و خود جنگ بیش از نتیجه آن به تامین این هدف خدمت میکند. توحش و عدم پایبندى به معیارهاى انسانى و حقوقى جزء عوارض جنگهاى این دوره نیست، که جزء لازم و ذاتى آنست. میخواهند مردم را به توحش سرمایه داری عادت دهند.  از آمریکا و متحدین اش در منطقه تا جبهه روسیه، اسد و ایران شرکای این جنایات جنگی علیه مردم حلب و منطقه اند. اگر سلاخی انسانها و براه انداختن جنگ هاى قومى – مذهبی پاسخ کمپ رقابت دولتهاى سرمایه براى حل بحرانشان است، پاسخ طبقه کارگر اما تنها یک انقلاب کارگری و کمونیستی برای برچیدن جهان وارونه سرمایه داری است.