عراق را از مدنیت پاک کردند

در اثر یک حمله انتحاری در پاسگاه بازرسی ارتش در بغداد دست کم هشت تن از اعضای نیروهای امنیتی این کشور کشته شده اند. نفجار خودروی بمب گذاری شده در محله قراده بیست و پنج تن مجروح نیز به جای گذاشته است. انفجار بمب در یک اتوبوس حامل کارگران در مرکز عراق منجر به کشته شدن دست کم چهار تن شد. در اثر دو انفجار بمب در بغداد بیش از۴۰ نفر کشته و عده بیشتری زخمی شده اند. ده نفر دیگر نیز در اثر انفجار انتحاری دریک مینی بوس در شرق بغداد کشته و عده ای نیز مجروح شدند. حمله یک بمبگذار انتحاری موجب کشته شدن دست کم ۳۰ نفر در یک مرکز تجاری در بغداد شده است. در یک رشته حملات در بغداد دست کم ۷ نفر کشته و بیش از ۳۰ نفر زخمی شدند. ر تازه ترین عملیات، وزارت کشور عراق می گوید نیروهای عراقی و آمریکایی ده ها شورشی عرب سنی مذهب را در شمال بغداد کشته اند. در حادثه دیگری انفجار بمب در شهر حبانیه، در غرب بغداد موجب کشته شدن ۲۵ نفر و زخمی شدن عده بیشتری شده است. یک رشته انفجار بمب در اتومبیل موجب کشته شدن ۲۶ نفر و زخمی شدن حدود ۷۰ نفر شده است.

آمریکا و هم پیمانانش عراق را از مدنیت پاک کردند و بجای آن ته هر لجنی مشتی جنایتکار اسلامی و قومی را رویاندند. جنگ داخلی در عراق جزء انتگره زندگی مردم شده است. مردم ایران باید از این فاجعه بیاموزند که انتظار کشنده است. این رژیم را هر چه زودتر باید با نیروی انقلابی خود  مردم سرنگون کرد. انتظار یعنی آوانس به طرفین دعوا بر سر قمار جنگ. مردم باید در سطح وسیع نشان دهند که نمی خواهند منتظر چنین قماری باشند. راه خلاصی از دست این قماربازان سیاسی با زندگی مردم، تنها در گرو بزیر کشیدن رژیم اسلامی در ایران است. وگرنه باید منتظر تکرار تراژدی عراق در مورد ایران هم باشیم. هر کس و هر جریانی که مردم را به انتظار دعوت می کند، دوست مردم نیست.

٨ مارس و سکوت معنی دار لیبرالها 

هر کسی مراسم ٨ مارس امسال را کم یا زیاد تعقیب کرده باشد به این نتیجه رسیده است که چگونه نیروهای قومی و مدافعین اشغال ایران توسط حمله نظامی آمریکا از مجاهدین تا باند زحمتکشان و حزب دموکرات در کردستان، ناسیونالیستهای اسلامی و غیر اسلامی، لیبرالها و سلطنت طلب آریامهری و خان کارلوسی از تکان و تکاپو افتادند و تابلوهای نجات دموکراسی، خاک پاک، فرهنگ ناب، زبان، قومیت و عشیرت یکی پس از دیگری پایین کشیده شد. از ١۶ آذر تا ٨ مارس تلفیق اشکال مختلف مبارزه در یک سیاست هماهنگ اعمال فشار و اعتراض علیه جمهوری اسلامی و در عین حال علیه دستجات و باندهای قومی را شاهدیم.
٨ مارس امسال، جامعه از سنندج تا تهران و دانشگاههای سراسر ایران نشان داد  که نمی تواند منتظر قمار جنگ، کودتا و یا معاملاتی از این دست باشد که امثال بوش و دک چنی و خامنه ای و احمدی نژاد در تدارک آنند و تلاششان ممانعت از دخالت و اعمال اراده مردم در سرنوشت اقتصادى، سیاسى و اداره جامعه است. ٨ مارس امثال گوشه ای از مقاومت جامعه در برابر رویای آشفته عراقیزه کردن ایران و مقابله با جمهوری اسلامی بود.
امروز در شرایطى که جمهورى اسلامى میکوشد تا به زور اسلحه قوانین ارتجاعى خود را بر جامعه تحمیل کند، در شرایطى که دیگر نیروهاى قومی و لیبرالها  در ایران میکوشند تا خواستهاى اساسى جنبش زنان را مسکوت گذارند اما جنگ بر سر حقوق مسلم، ابتدایی و انکار ناپذیر و تبدیل خواسته های رادیکال جنبش زنان به سنت و قانون جاری ادامه دارد.
رهایی زنان، اعتراض کارگران و معلمان،  ریشه در مبارزه تحزب یافته برای سرنگونی جمهوری اسلامی دارد. انگیزه و نیروی محرکه رو به جلو برای سرنگونی رژیم، پرچم ” آزادی و برابری” است نه تقدس جنگ، قومیت و نژاد و مذهب و جنسیت. آزادی یعنی رهایی از کلیه روابط، مناسبات و نهادهاى اسارت آور و سرکوبگر جامعه امروز که ستم بر زن جزء لاینفک این مناسبات است.
در این روز، اعلام شد که آزادی ازچنگال بردگى مزدى، انقیاد طبقاتى و سرکوب ماشین دولتى بورژوازى، آزادی واقعی است. گفتند که انسانها نه تنها از نظر قانون و حقوق بلکه در تولید و زیست و بهره مندى از محصولات مادى و معنوى کار و تلاش اجتماعی در مبارزه براى فایق آمدن بر هر عقب ماندگى و کمبود باید برابر باشند.  بى حقوقى سیاسى و انقیاد فرهنگى، رهایى از کثافات مذهب و قومیت و پندارها و قوانین و ارزش هاى خرافه آمیز و عقب مانده جامعه موجود، از ستم جنسى، از فقر و فلاکت، جهل و خرافه و کل تبعیضات و مصائب جامعه امروز تنها در گرو متحد شدن حول پرچم تحزب یافته “آزادی و برابری”  است.
بر تن ٨ مارس امسال لباس انسانی و مدرن، لباس آزادیخواهی و برابری طلبی پوشیده شد. باید از این دستاورد و هویت انسانی در برابر عقب نشینی لیبرالها و قومی های “مخ آزاد” کمال استفاده را برد. این جنبشی است که شروع آن هر تاریخی که داشته امروز بر محور مبارزه برای رفع مسائل، مشکلات، مصائب و بی حقوقی، آزادی و برابری کامل توده وسیع زنان، کارگران و جوانان زنده است و به پیش می رود. جامعه تنها زمانی محمل عروج “آزادی و برابری” خواهد بود که پوزه لشکر انگلهای قومی و مذهبی ضد رهایی، در خلال سرنگونی رژیم اسلامی به خاک مالیده شود.
باید متشکل شد، باید در هر محله، کارخانه و محل کار، در هر شهر و روستا به هر شیوه و به هر درجه کنترل اوضاع را از دست جمهوری اسلامی و از دست دارودسته های قومی و مذهبی به در آورد.

تاريخ انتشار: ٢٨ اسفند ١٣٨٥