”کسی که نظام را به چالش می کشد نباید در دانشگاه باشد. دانشگاه جای مخالفان نظام نیست…”

این گفته خامنه ای در جمع ”اساتید دانشگاه“ نباید بی پاسخ بماند! ”مخالفین نظام“ اکثریت مردم محروم ایران، زنان و جوانان و کارگرانی اند که از اوضاع فلاکت بار امروز، که از استیصال و ترس از آینده نامعلوم خود، بدرست مخالف نظم و نظام نام گرفته اند. مخالفین نظام قریب به اتفاق اکثریت دانشجویانی اند که بعد از فارغ التحصیل شدن به اردوی کارگران بیکار جامعه پرتاب میشوند. مخالفین نظام همان دختر دانشجوی جلوی دانشگاه پرستاری در شهر خوی است که تنها یک روز بعد از افاضات خامنه ای با شلیک دو گلوله بدست پدر نادانش قربانی حفظ ارزشهای کثیف اسلامی و فرهنگ ناموس پرستی امثال مقام مزخرف رهبری میشود. مخالفین نظام بعد از ۷ هزار سال از تاریخ تمدن بشر، آپارتاید جنسی را ننگ جامعه بشری میدانند و صدها بار حق دارند که به تحمیل مذهب و اسلام بر زندگی شان مثل خطر شیوع بیماری ”ابولا“ بنگرند. براستی در این سه دهه از عمر منحوس جمهوری اسلامی، جسم و روح مردم از دست این نظام و قوانین قرون وسطایی اش فلج شده است. مخالفین نظام در اوج اختناق هنوز عاشق موسیقی غربی اند، باله میرقصند، مختلط اند، فرانسوی و انگلیسی می آموزند، با نصف کره زمین هم مشکل ژنتیکی ندارند. مخالفین نظام رفاه، آزادی و امنیت میخواهند، مولفه هایی که بنا به تعریف، جمهوری اسلامی در برابر تامین شان توسط خود مردم و با قلع و قمع نمایندگان و رهبران و احزاب واقعی آنها در ۳۰ خرداد سال ۶۰ سر کار آمد و تا به امروز مانده است. دانشگاه جای مماشات با ارتجاع نیست؛ سنگر دفاع از آزادی و برابری است. همین را با صدای بلند باید اعلام کرد؛ هراس و دل پیچه های ”آقا“ از دست مخالفین نظام قابل تامل است.