نتایج مقدماتی انتخابات پارلمانی اسرائیل از پیشتازی حزب لیکود به رهبری بنیامین نتانیاهو خبر می‌دهد.

از مرتجع ترین کشورهای عربی – در درجه اول عربستان سعودی تا مصر، تحت دیکتاتوری سیسی، و تا امارات متحده عربی، این دولت اسرائیل است که امروز مرکز راست افراطی در خاورمیانه را به خود اختصاص داده است؛ این سیستم ائتلاف ارتجاع بین المللی و ماوراء ملی است که زیر سیطره آمریکای ترامپ است. تردیدی نیست که عروج دوباره نتانیاهو تا حد زیادی مدیون مانورهای جنجالی و حمایت های بی دریغ دولت ترامپ است. کسی که بیت المقدس را پایتخت اسراییل اعلام کرد و با اعلام حاکمیت اسراییل بر بلندی های جولان ”برگ زرین“ دیگری را به کارنامه نتانیاهو اضافه کرد. بعلاوه کشمکش آمریکا و ایران نیز بخش دیگری از اقداماتی است که به حساب انتخاباتی ناتنیاهو واریز شد.

تا اینجای کار واقعیت های سیاسی نشان می دهد که این جبهه راست افراطی به سرکردگی ترامپ در جهان در مقابل سایر رقبا از جمله اروپا و چین و روسیه کماکان منطقه را صحنه تاخت و تاز جنگهای نیابتی خود نگاه خواهند داشت.  مسله فلسطین و طرح ”معامله قرن“ در خدمت به این هدف است. وعده های دولت عربستان در این مسیر به اردن و مصر  و شروع  عادی سازی روابط با اسراییل این را نشان میدهد.

اما مستقل از اینها، زمان در کنار راست افراطی نیست؛ چنین ”پیروزی های انتخاباتی“ کوتاه مدت است و چنین جبهه بندی هایی، در درازمدت پایدار نخواهند ماند؛ دنیا تنها صحنه قلدری و رقابت قدرتهای جهانی با هم و پراکسی های منطقه ای آنها علیه هم نیست؛  خاورمیانه هم اکنون بلحاظ سیاسی در حال گذار از گذشته و به یک وضعیت جدید است. منافع مشترکی مردم در خاورمیانه را به میدان مبارزه علیه حاکمان مرتجع کشانده است. از ایران تا عراق و لبنان اعتراضات حق طلبانه مردم شعله کشیده است. کشمکشی علیه حاکمیت استبداد، فقر، محرومیت و تبعیض در خاورمیانه قومی – مذهبی به حرکت درآمده است. همین فاکتور است که روزنه امیدی در منطقه گشوده است و راست افراطی را نهایتا به چالش میکشد؛ راستی که هم اکنون در وحشت و هراس از نسیم عدالت خواهی و برابری طلبی است. 

بدون شک پیروزی این جنبش در هر کدام از این کشورها در وحله نخست به لگام زدن راست افراطی می انجامد و پیش درامد تحولات انقلابی در خاورمیانه و جهان خواهد بود.