جنبش دفاع از حق زن راه درازی را طی کرد تا توانست ۸ مارس را در ایران بعنوان روز دفاع از برابری و رهایی زن، زیر حاکمیت سیاه جمهوری اسلامی تبدیل کند. این جنبش به تحمیل ۴ دهه حجاب و آپارتاید جنسی تن نداد، به مقابله با گله های حزب الله و چاقوکشان رژیم بسنده نکرد. این جنبش توانست ۸ مارس  را بعنوان روز جهانی زن، روز اعتراض به تبعیض و نابرابری، روز اعتراض علیه قوانین ضد زن، به خود جمهوری اسلامی تحمیل کند. این دستاورد و پیشروی بزرگی برای جنبش برابری طلبانه زنان تاکنون بوده است. تثبیت ۸ مارس، روزی که دستاورد جنبش سوسیالیستی و کارگری است، بعنوان روز زن نشانه عرض اندام و قدرت گرایش سوسیالیستی، رادیکال و چپ در جنبش دفاع از حق زن در ایران است.

 امروز سرمایه داری بانی و حامی زن ستیزی در سراسر جهان است. این قاعده عمومی است. اما سرمایه داری مسلح به سلاح اسلامی، مخرب ترین و کشنده ترین و مخوف ترین شکل زن ستیزی را به کلکسیون تبعیضات در حق زن اضافه کرده است. تعزیر، حجاب و منکرات، مخوف ترین و مخرب ترین سلاح در تخریب شخصیت انسان متمدن عصر ما است. سلاحی که از ایران تا پاکستان و الجزایر و افعانستان، از سومالی تا عراق و در هرکجا که دار و دسته های اسلامی زندگی میکنند، میلیونها میلیون قربانی گرفته است و هر روز تعداد بیشتری از زنان  را به صلابه میکشد. اما این تمام واقعیت زندگی زنان نیست!

در ایران، سلاح اسلام سیاسی همراه با دولتش، با گله اوباش حزب الله اش، و با بساط شلاق و حجابش، مورد هدف جنبشی عظیم در دفاع از حقوق زنان قرار گرفته است. جنبش عظیم ضداسلامی که دستگاه مخوف زن ستیز اسلامی را نشانه گرفته است. میلیونها زن و جوان در دل خفقان ضد زن اسلامی در ایران چهاردهه است که هر روز به جنگ زن ستیزی و نابرابری دو جنس میروند. این جنبش دارد درب اختناق و استبداد را از جا میکند. خیزشهای دیماه ۹۶ حکم به رهایی زنان داد؛ جنبشی که مبشر رهایی زنان، نه تنها در ایران که در سراسر جهان است. جنبشی که میتواند  همراه محو کردن بی حقوقی زن کل سیستم و نظامی که از این بی حقوقی سود میبرد را نیز نابود کند. سرمایه داری در میدان جنگ برای رهایی زن، تمام هستی خود را گرو گذاشته است! و رهایی زن، میتواند سرآغاز رهایی انسان از قید بردگی مزدی و بردگی سرمایه باشد!

جمهوری اسلامی اینهمه سال با همه دستگاه سرکوب و انصار حزب الله اش نتوانست با این جنبش رادیکال و انسانی برای دفاع از برابری زن و مرد، مقابله کند.

نطفه جنبش آزادیخواهى زنان علیه قوانین اسلامى و براى آزادى و برابرى در گرماگرم انقلاب ۵۷ و در همان روزهای آغازین به قدرت رسیدن جمهوری اسلامی بسته شد. اکنون سالهاست که زنان و مردان آزادیخواه در ایران به صفوف اعتراض بین المللى هشت مارس پیوسته اند و مراسمها و تظاهراتهاى هشت مارس در تهران و در سنندج از نقاط درخشان این سنت آزادیخواهى بین المللى در جامعه ایران هستند.

از آن زمان تا امروز میلیونها زن در ایران سالهاست براى آزادى و علیه حجاب و آپارتاید جنسى و زن ستیزى اسلامى و مردسالارى مبارزه مى کنند. زنان در ایران باید آزادى را کسب کنند: آزادى انسان بودن و حرمت داشتن؛ آزادى نه گفتن، آزادى فریاد زدن و دویدن و آزادى لباس پوشیدن، آزادى ابراز وجود و آزادى اعتقاد؛ آزادى بلند حرف زدن و بلند خندیدن؛ آزادى از ترس، آزادى از خفت و آزادى از گرسنگى؛ آزادى یاد دادن و آزادى آموختن؛ آزادى از قوانین دینى؛ آزادى از خشونت، آزادى از نابرابرى در زندگى جنسى و آزادى برابر بودن. این آزادیخواهى باید در هشت مارس شعله کشد.

هیچ زمانى مانند دوره معاصر و امروز، جامعه ایران تشنه آزادى زن نبوده است. جنبش زنان براى رهایى و برابرى از ٨ مارس ۵٧ تا دختران خیابان انقلاب در خیزشهای دیماه ۹۶، قدمهاى بزرگى به جلو برداشته و در عرض و عمق بالغ و تعمیق شده است. این گفته معروف فوریه که مارکس آن را در متن نقد عمیقا انسانى خود از رابطه زن و مرد در نظام سرمایه دارى و ستمکشى زن طرح کرد، بیش از هر زمانى در ایران امروز مصداق دارد: “آزادى زن معیار آزادى جامعه است.” مارکس رابطه زن و مرد در خانواده و جامعه را انعکاسى از سطح ترقى و پیشرفت اجتماعى مى‌دید. او بر ستمکشى زن که ریشه آن را نه در اقتصادیات و آرا و افکار واپسگرایانه و ارتجاعى قرون وسطى بلکه در مناسبات بورژوایى حاکم و نظام مالکیت خصوصى و کارمزدى مى‌دید، تاکید کرد و با اشاره به گفته فوریه نوشت: “شاخص آزادى و پیشرفت هر جامعه‌اى، رهایى و پیشرفت زنان در آن جامعه است و موقعیت عمومى زنان در جامعه مدرن سرمایه‌دارى غیر‌انسانى است. پیشروى زنان بسوى رهایى همواره معیار تحول و تکامل هر دوره‌اى از تاریخ است. چرا که درست در رابطه زنان با مردان و ضعیف نسبت به قوى است که غلبه و پیروزى طبیعت انسانى بر توحش آشکار و عیان مى‌شود. رهایى زنان در جامعه شاخص سنجش رهایى کل آن جامعه است. موقعیت حقارت‌بار زنان وجه مشخصه تمدن معاصر است، همانطور که زنان در دوران بربریت و توحش، موقعیت فرودستى داشتند با این تفاوت که در دوران بربریت ستم بر زنان بطرز آشکار و بدون ابهام و پیچیدگى اعمال مى‌شد. در جامعه معاصر سرمایه‌دارى ستم بر زنان بشکلى پیچیده، فریبکارانه، مبهم و ریاکارانه اعمال مى‌شود”

 هشت مارس سنگرى علیه توحش نظام سرمایه دارى و براى تحقق آزادى زن و آزادى جامعه است. زنان و مردان حق طلب و آزادیخواه باید در تدارک هرچه وسیعتر و با شکوه تر این روز جهانى و تحکیم این سنگر پایدار مبارزه براى آزادى و برابرى باشند.