اجلاس جی ۲۰ با میزبانی آرژانتین برگزار شد و تمام شد. نه فکری بحال بی غذایی و بی دارویی میلیونها انسان کره خاکی شد؛ نه از شمار گرسنگان و محرومین جهان کاسته شد؛ نه جنگها، سرکوبهای سیاسی، اعدامها، شکنجه ها، محدودیت ها و ممنوعیت ها کم شد؛ نه علیه رشد ناسیونالیسم و راسیسم و مذهب سدی بسته شد و نه …

این اجلاس پاسخی به معضلات گرهی میلیاردها انسان کره خاکی ندارد. این اجلاس قرار است نشان دهد که چگونه میتوان اوضاع را بیشتر کش داد. چگونه میتوان بحران و بن بست نظام سرمایه داری را با تشدید استثمار طبقه کارگر جبران کرد. چگونه میتوان از بیکاری بیشتر کارگران سود بیشتری به جیب زد. چگونه میتوان دولت و قانون و پلیس و ارتش و زندان را بیشتر به خدمت گرفت تا صدای هر معترضی را در گلو خفه کرد.  هویت این اجلاس و دول مربوطه نیازی به افشاگری ندارند. امروز روشن شده که هر چکه آزادى و انسانیت و عدالت در جامعه به دامنه اعتراض و قدرت کارگر و سازمان کارگرى در برابر بنگاههاى سرمایه دارى و احزاب و دولتهاى وابسته به آنها گره خورده است. این انتظار از سازمانهاى کارگرى که مخالف استثمار و استبداد باشند، مخالف فقر و نابرابری و تبعیض باشند، خواهان رفاه اجتماعى باشند و غیره، به انتظار طبیعى مردم تبدیل شده است. کارگر با آزادى و رفاه و بورژوا با تبعیض و چپاول بیش از پیش تداعی شده. بورژوازی و پرولتاریا علنا در مقابل هم ایستاده اند. باریکادبندی طبقاتی در جهان امروز و ایجاد صفی متحد، آگاه و قدرتمند در مقابل سرمایه داری و دولت های آن وظیفه ما کمونیستها در دل اوضاع جاری است. جهان در حال تغییر است. روزها و لحظه های سرنوشت ساز و هیجان انگیزی در پیش است. اجلاس جی ۲۰ نشان داد که بندهای این نظام شل تر از آن است که در مقابل هجوم متحزب کمونیستها و طبقه کارگر متشکل یک روز هم دوام آورد.