خانم معصومه ابتکار اعلام کرد که ”وقتی به ورزشگاه آزادی میروم که بقیه هم بتوانند بروند.“

اینها که کماکان بعد از جنبش ”اصلاح طلب، اصولگرا دیگه تمومه ماجرا“ هنوز دست بردار ”اصلاحات“ در حاکمیت نیستند، اینها که هنوز فکر میکنند که جمهوری اسلامی با حق زن و برابری زن و مرد منافاتی ندارد، و آقای روحانی و اصلاح طلبان و آن زمان آقای خاتمی میتوانند این حقوق را تامین کنند، اینها که فکر میکنند با گل و بته میتوان سر زنان را کلاه گذاشت، آنهم دقیقا در دورانی که به دوران بعد از خیزش های دیماه و روسری هوا کردن های وسیع زنان مشهور است، زیادی نادان اند. مطالبه ای که امروز میخواهد درب استادیوم ها را از جا برکند، از امثال خانم ابتکار و اصلاح طلبان عبور کرده است. خوب میدانند که این جنبش قابل مهار کردن در چهارچوب ”مسالمت آمیز“ نیست. امروز ایشان و جناح ایشان است که از قافله عقب مانده است. خواست لغو آپارتاید جنسی یک جنبش بلفعل و بلقوه مادی است. یک مطالبه مهم مردم ایران در مرکز ثقل سرنگونی جمهوری اسلامی است. این نسلی است که شورشی بودن دوره بلوغ خود را با پرت کردن حجاب و نرفتن زیر بار آپارتاید جنسی آغاز کرده است. این نسلی است که از فرصت بازی فوتبال تا تبدیل کردن عاشورا به کارناوال و پارتی، استفاده کرده است. این نسلی است که سران حکومت امثال خانم ابتکار بارها اقرار کرده اند که در مقابل مقاومتش در پروژه جداسازی جنسی میلیونها زن از مرد شکست خورده اند. لغو آپارتاید جنسی امر ما کمونیستها و مدافعین برابری زن و مرد است. نسل انسانهای آزادیخواه، مدرن، برابری طلب که معیار آزادیخواهیشان رفاه و شان و حرمت خود و همنوعان شان است. این خواستی است که در پی مبارزه برای آن پیروزی در زمینه های دیگر نیز قابل حصول است. تحقق خواست برابری زن و مرد باعث میشود که جنبش ما به تغییرات مهم و دگرگون کننده در موقعیت زن دست یابد و در ارتفاع بالاتری قرار بگیرد. باید جنبش ما، جنبش کمونیستی طبقه کارگر، علیه کل مظاهر ستم بر زن، قامت خود را نشان دهد. جنبشی که برابری زن  به معنی رهایی از تمام قید و بندهای عقبمانده و سنتی و رهایی از همه قوانینی است که زن را آدم حساب نمیکند. جنبشی که خواهان مذهب زدایی از جامعه است، و خواهان برابری زن و مرد است. قدرت جنبش برابری طلبی زنان در ایران در وجود رشد کمونیسمی است که برابری و رفاه و آزادی را نمایندگی میکند.